miércoles, 3 de enero de 2018

5 motivos para leer... Cuentos Completos, de Borges

1-Por la escritura brillante.
2-Por el Borges joven, el Borges maduro, y el Borges viejo.
3-Por ser mucho más grande por dentro que por fuera.
4-Por los magos, nazis, y aventureros. Por los monjes, escritores, y bibliotecarios. Por los libros y laberintos . Por los personajes corrientes y los objetos extraordinarios.
5-Porque es El Aleph. Y El Zahir.

lunes, 18 de diciembre de 2017

Prólogo

"Leer, por lo pronto, es una actividad posterior a la de escribir: más resignada, más civil, más intelectual."
Jorge Luis Borges

miércoles, 13 de diciembre de 2017

Parabéns

Fagas o que fagas faino coma se fose a cousa máis importante da túa vida. Dedicación total á tarefa. Pensa en todo, nos pequenos detalles que marcan a diferencia. Se mañá deixaras de existir, que pensarían de ti? Nunca serás máis que o que fagas. Non importa o que digas ou o que penses. Ó final o que vai quedar é o eco dos teus actos. Xuzgaranche polo que fixeches, porque o único tribunal son os outros. Aínda é máis, non quedará o recordo do que crees facer, se non de como os demáis o vexan e os entendan. E serán quén de comprendelos? Teño que probar. Seguro que é o mesmo. Ou mellor? Cheira a fume de lareira, berran e cantan, pimentón, aceite e viño. Manteis de papel. Escarbadentes no chan pegañento. Fora vai frío, pero dentro estou en manga curta e sempre a puntiño de sudar. Puaj. Vou probar. E se o fago ben sí que o van a entender. Levo toda a noite cavilando. Porque falan moito, pero non saben. Non saben de verdade o que é. Ensinoume meu pai. Os detalles. Sempre me dicía que o primeiro salía ben, pero o segundo xa non quería porque escoitaba todo. Adeus, boa noite. Son os últimos que marchan e quedamos nós para limpar e pechar. Se o primeiro non berra o segundo tamén vai ser fácil. Silencio, salvo a tele e a respiración difícil do vello. Un pano asqueroso que máis que limpar reparte a merda. Un escarbadentes que escapa á vasoira e non da subido ó recolledor. Outro intento. Outro intento. Proba no outro xeito. Outro intento. Xa foi. Unha tos líquida que por forza ten que saber a sangue e un esputo. Noxo. Toca fregar mentres na cociña escoito o risrás do nanas contra unha superficie de metal. Máis tos,e súbolle o volumen a tele. Vou polo primeiro e nin un chío. Teño que ter moito coidado porque se non non se baleira, queda toda callada. O segundo tampouco berra. Os detalles, son a clave. Podo escoitar o pumpum, moi feble pero está ahí. Apago a tele, e imos para a cociña. Quítolles todo e métoo nunha bolsa. Agora así vistos son case o mesmo. Rosas. Vou necesitar un caldeiro, pero non vexo ningún por aquí. Esa pota grande ben vale. Abro a porta e dentro fai moito frío. É como estar na casa, nas mañás de decembro. Xa non se fai. Pero eu sei, porque o fixen unha vez, e antes vino facer outras moitas. E agora vou ver se é o mesmo. Como estou sólo cóstame algo máis colocalos. Meu pai falaba dun tío seu que o facía sen axuda de ninguén. Seica tiña "un truco". Meu pai nunca o precisou porque na casa eramos moitos e nunca faltaba xente para vir a comer despois. Na cociña collo o ferro. Non é un como debe serpero pode valer. E con un movemento rápido empeza a escorrer na pota. Primeiro un e despois o outro. Precisión. Fumega coma se estivese a ferver. Espesa. Cando xa non cae máis vou abrir. Moito coidado de non pinchar nada, que se non todo se ensucia e vai ó carallo. Perfecto. Agora por dentro sí que é o mesmo. Ou case. Esto é un pouco máis grande, e eso un pouco máis pequeno. Agora non se aproveita, pero antes non se tiraba nada. Por se acaso deixo todo ben colocado enriba da balda. Un á beiriña do outro. Tamén fumegan, e cheiran, pero diferente. Deso sí que me lembro. Dos cheiros, intensos e extraños. Intensos a pesar do frío. O frío mata o cheiro. Limpo todo ben, primeiro a ferramenta. Moi pouco caeu ó chan. Os detalles. Todo limpo. Lavo as mans con auga morna porque as teño case agarrotadas, que levo un bo rato dentro ó frio. É tarde. Vou fóra a botarlle un pitillo.

miércoles, 1 de abril de 2009

Enoooorme

"En verdad, uno podría definir la ciencia como el esfuerzo de la razón para compensar nuestra incapacidad para percibir grandes números. Si pudiésemos correr a 280 000 000 metros por segundo, no habría necesidad para una teoría especial de la relatividad: sería obvio para cualquiera que cuanto más rápido fuésemos, más pesados y achaparrados nos volveríamos, y más rápido pasa el tiempo en el resto del mundo. Si pudiésemos vivir durante 70 000 000 de años, no habría ninguna teoría de la evolución, y ciertamente ningún creacionismo"

Scott Aaronson

sábado, 14 de marzo de 2009

93 años dan para mucho

Loooo-cooooo-mia

Linus Pauling fue un auténtico genio que supo aprovechar su vida, investigando y trabajando en multitud de campos. De hecho es la única persona en toda la historia que ha recibido a título individual dos premios Nobel (el de química y el de la paz).
Se comenta que cuando Carl Sagan le preguntó cual era la motivación para tan intenso trabajo, Pauling respondió que "necesito ser digno de mi esposa". Desde luego tenía que ser una gran mujer.

martes, 10 de febrero de 2009

Open your mind

"El problema de tener una mente abierta es que la gente insiste en entrar dentro y poner allí sus cosas."

Terry Pratchett

viernes, 23 de enero de 2009

Los soldados de Conway

Leí el otro días sobre este juego matemático en "El Curioso Incedente del Perro a Medianoche". Se trata de una especie de solitario de damas que se juega sobre un tablero cuadriculado infinito cruzado por una horizontal. De la horizontal para abajo se coloca una ficha por casilla y de la horizontal hacia arriba se deja vacío. El objetivo del juego es lograr llevar las fichas lo más arriba posible en el tablero, siendo el único movimiento permitido el de saltar por encima de otra ficha hacia una casilla vacía.


Wikipedia ha patrocinado esta imagen.

La gracia del invento es que es imposible subir más de cuatro casillas con un número finito de movimientos, siendo necesario un número infinito para llegar a subir cinco casillas. Por supuesto esto está demostrado matemáticamente para quien le interese.
El creador de este juego es John H. Conway, matemático inglés dedicado al estudio de teoría de juegos combiantorios, y creador además de estos soldados, de otros juego matemáticos como el juego del drago o el afamado juego de la vida.

viernes, 16 de enero de 2009

La Lucha

"El verdadero combate empieza cuando uno debe luchar contra una parte de sí mismo. Pero uno sólo se convierte en un hombre cuando supera estos combates"

André Malraux

jueves, 8 de enero de 2009

Historia de monos

Se introducen 5 monos en una jaula, en el techo de la cual hay colgado un racimo de plátanos al que se puede llegar trepando por una cuerda. Se conecta al racimo unas duchas de agua helada de tal forma que se activen al tirar del racimo, cubriendo toda la superficie del suelo de la jaula. Dicho de otra forma, si un mono alcanza los plátanos, los otros cuatro reciben un correctivo.
Al principio alguno de los monos sube a por los plátanos, hasta que el resto se dan cuenta de que cada vez que uno intente hacerse con el racimo, serán duchados. Entonces la reacción de los monos es darle una pequeña paliza disuasoria a aquel que lo intente. Por lo tanto al cabo de un rato tendremos una jaula on cinco monos en la que ninguno intenta llegar a los plátanos.
Llegados a este punto sustituimos uno de los monos por otro nuevo que nada sabe del experimento anterior y se retiran las duchas. Al darse cuenta de que en el techo hay unos plátanos intentará llegar a ellos, pero recibirá la paliza de sus compañeros de celda, hasta que aprenda a no intentar subir por la cuerda.
Se repite este paso hasta haber sustituído los cinco monos originales. De los cinco monos que hay ahora ninguno vio nunca funcionar las duchas. Si se introduce un sexto mono en la jaula, irá a por el racimo de plátanos, con lo que se llevará una paliza de los otros cinco. Sorprendido por la reacción preguntará:
-¿Por qué no me dejais subir a por los plátanos?
A lo que el mono más antiguo de los otros cinco contestará:
-Porque siempre se ha hecho así.

Se admiten proposiciones a moraleja.

martes, 25 de noviembre de 2008

Chistes de Músicos. Toma 3: Guitarristas

Ya casi me había olvidado de esto. Que sufran los guitarristas.

"¿Como lograrías que un pianista deje de tocar?
Quitándole la partitura de delante
¿Y que un guitarrista deje de tocar?
Ponéndosela"

"¿Cuántos guitarristas hacen falta para cambiar una bombilla?
Uno para cambiarla y doscientos para decir que ellos lo habrían hecho mejor"

"Un ruso, un cubano y dos españoles viajan en un tren en el mismo compartimiento. Para impresionar a los otros dos, el ruso dice:
- En Rusia tenemos tanto vodka como para tirarlo por la ventana
Y para demostrarlo, tira una botella de vodka por la ventanilla.
- En Cuba -dice el cubano- tenemos tantos puros que podemos tirarlos por la ventana
Y tira una caja de habanos por la ventanilla.
Entonces, un español coge al otro del cuello y lo tira por la ventanilla sin decir palabra. Se gira hacia los otros dos sorprendidos viajeros y dice:
-Era guitarrista"

"Dos guitarristas hablando:
-Tio, cuando te oigo tocar me recuerdas a Dios.
-¿Lo dices por mi velocidad sobrehumana y mi técnica depurada?
-No, lo digo por aquello de "Que tu mano izquierda no sepa lo que hace la derecha""

¡Soy el Jimmy Page blanco!


"En un ensayo el guitarrista va al baño y el cantante le pregunta:
-¿Necesitas papel?
-No, yo cago de oido."

"Un famoso guitarrista de rock llega con su manager a una audición para unos conciertos de clásica. Mientras toca una de las piezas el manager le dice al director:
-¿Qué le parece la ejecución?
-Hombre, eso igual es demasiado, pero una paliza si que la merece."